domingo, mayo 29, 2005

Hello!!

Bones gentttt!!
Eis, nu tinc gaire temps, xk em paso la majoria d'hores estudian, xo me tret un plis x deixar ben clar que els escrits d'aquesta pagina NO REFLEXEN LA MEVA REALITAT!!
Jo sempre he cregut que la màgia d'un escriptor és aprendre a introduirse dins dels sntiments d'altres persones. I això es el que jo faig. Intento arribar a interpretar com pot sentir-se una persona amb diferents problemes: bulimia, anorexia, ansies de suicidi.. etc.
Nose, crec que és una bona activitat de empatia. Jo la faig mitjançant l'escriptura i per tant intento que vosaltres la feu amb la lectura.
Bueno, ara us deixo, que he de tornar a les mates. Petons!!
Adéu petits!!!
byeeeessss!!!!!!

LiGgLy

miércoles, mayo 11, 2005

Una mañana


"Oigo el sonido del secador que, incesante, llega a mis oídos des del baño. Una sensación sobrecogedora rodea mi cuello, acaricia mi nuca y baja como un rayo hasta mi última vértebra. Es como si notara el calor del secador junto a mi cuerpo, pero no es así. Estoy echada en la cama, esperando que el despertador toque su desentonada melodía junto a mi oreja, como cada mañana. Noto como poco a poco los dedos de los pies empiezan a despertar, moviéndose lentamente a un lado y al otro. Una suave brisa atraviesa las cortinas y hace balancear el caza sueños, colgado del techo. Pasan por mi mente los sueños que he tenido últimamente... ojalá los indios tuvieran razón y aquel aparato los atrapara todos, para no dejarlos entrar en mi cabeza. Revivirlos por un momento en mi mente hace que un escalofrío me recorra el cuerpo: impotencia, ansias de no hacer-lo, pero ganas de desahogarme... tantos sentimientos que puede traer un solo sueño, o mejor dicho, un recuerdo convertido en sueño.
La puerta se abre sosegadamente, a la vez que mis ojos se cierran para hacerme la dormida. Mi padre, con el peculiar sonido de sus zapatos contra el suelo de mi habitación, se acerca a mi cama. Con consideración, decide no despertarme y dejar que duerma los diez minutos que me quedan. Agacha la cabeza y me besa la frente. Otro escalofrío. Si el supiera toda la verdad... si ambos la supieran... sé que podrían ayudarme, pero no tengo fuerzas ni para explicarlo.

Tras oír como se cierra la puerta, mis ojos se abren de nuevo, y mi cuerpo se levanta aquietado, en silencio. Mi vista se nubla, necesito estirarme de nuevo. Pienso en lo que tengo que hacer: el colegio, los deberes, inglés, mis amigos, la familia,... comer... lo último es lo que más me preocupa... llevo días haciéndolo bien, pero hoy me siento sin fuerza. Doce días aguantando, pero llega un momento en que no se puede más, en que la mente gana a lo que realmente tienes que hacer... noto como la impotencia de no saber si podré aguantar hoy recorre mi cuerpo; no quiero que se apodere de mi… “Tú eres la dueña de tu cuerpo y de tu mente”… eso dice el psicólogo, pero, ¿por qué yo no lo creo? “Haz lo que creas conveniente, piensa en ti”…

Una lágrima cae sigilosa cruzando de arriba a abajo mi mejilla. Quiero y no puedo. Quiero comer y no puedo; quiero parar de hacerme daño y no puedo; quiero quererme y no puedo; quiero pedir ayuda y no puedo..."
LiGgLy

domingo, mayo 01, 2005

El mundo.. una mierda

Sentada en mi sillón me pregunto ¿qué pasó?
Este mundo un día de desgracias se llenó
Dicen que todo esto lo inventó un gran creador
Aquella gran fuerza, a la que todos llaman “Dios”
A aquel gran personaje, yo le pregunto con fervor,
¿Por qué creo un mundo, de venganza y de dolor?
Odio, rabia, impotencia; actos que no tienen perdón
Gente matando, por dinero y compasión
Ahora, con perdón; Dios, eres un cabrón!
¿No podías crear, un mundo lleno de amor?
Un mundo en que la gente no le tema al dolor
Un mundo que se tiña, de armonía y de color
Puede sonar a utopía, o incluso ser fantasía
Se que un mundo perfecto, no existirá ningún día
Un mundo en que el 100 por 100 sean alegrías
Un mundo en el que la palabra “muerte” ni siquiera exista

Releo esta letra y con rabia golpeo la mesa
¿De verdad pretendo que algo cambie con una letra?
Que la gente abra los ojos, es lo que me propongo
Que vean que en sus corazones hay menos amor que odio
El dinero, que asco, lo único que hace es corrompernos
Si la gente no reacciona, seguiremos perdiendo
¿Pero que puedo hacer yo? ¿Cantar a gritos?
Para que adultos escuchen, o al menos, los niños
Dicen que la juventud de ahora somos el futuro
Pero nos enseñan cosas, ¡que no valen ni un duro!
Si un niño quiere algo, hoy lo tendrá seguro
Sin que le enseñen que conseguirlo es lo duro
Parece mentira que sea el siglo veintiuno
Y que aun así haya injusticias en este mundo
Lo siento mucho, si algunas veces me redundo
Pero es penoso que el dinero, vuelva al hombre mudo!

Millones de personas mueren cada día de hambre
Y nosotros currando, ¿pa’ que el príncipe se case?
Con toda esa pasta a un país daríamos de comer
Este precioso mundo algún fallo había de tener
Yo es que flipo, parece que la gente este ciega
Ojala el hombre, esta credulidad venciera
Bush provocando guerras, y encima lo niega
Como si fuéramos estúpidos, y el mundo no lo viera
A veces me pregunto, ¿que coño está sucediendo?
Nos vamos a bailar, mientras el mundo se está hundiendo
La única respuesta es, pensar que el hombre está huyendo
Porqué sabe que es su culpa, que el mundo esté sufriendo.
Tesoro, ganancia, rico, pobre, vagabundo
Son palabras que no tendrían que existir en este mundo
Y es que cada vez que lo pienso, más al fondo me hundo
El mundo esta cayendo por un agujero inmundo

Gente que tiene mucho, gente que tiene poco,
Y sabéis perfectamente que en eso no me equivoco
No sé por que es así, ¿por qué existe el egoísmo?
¡Talvez es que Dios el mundo mal ha dividido!
Seguro que nunca le gustaron las matemáticas
Y por eso ha dividido tan mal todas las riquezas
Que sepa señor, que yo tampoco las aprecio
Pero tratándose del mundo yo hubiera hecho un esfuerzo
Ei, si escribo esta letra, no es tan solo por criticar
Es para probar, ¡si a alguien puedo concienciar!
Yo desde aquí cantado, estoy dispuesta a derribar
A todo el que barreras le ponga a la autentica verdad
Los medios de comunicación hoy en día son los amos
De esta puta sociedad de la cual somos esclavos
Una mierda de sociedad que, la verdad, apesta
Una sociedad, ¡que no puede ser más capitalista!


Free Web Site Counter